Młody Asyż

Projekt edukacyjno - wychowawczy
"Oblicza Dialogu: Młody Asyż. Młodzież na rzecz tolerancji i pokoju"


Przecieramy naszemu miastu szlak do Asyżu, my, uczniowie klasy VII ze Szkoły Podstawowej nr. 26 im. Książąt Opolskich. Jesteśmy 15-osobową klasą, w skład której wchodzą: dwie Natalie, dwie Kingi, Maja, Bartek, Damian, Łukasz, Maks, Fabian, Paweł, Ignacy, Jacek, Szymon, Kacper oraz nasza wychowawczyni pani Monika. Bardzo lubimy być wszędzie i wszystko robić :-P W tym roku wybraliśmy się na naszą pielgrzymkę wirtualnie, ale w przyszłości – kto wie…

W bieżącym roku szkolnym nasza klasa pracuje w programie pod nazwą MŁODY ASYŻ – MŁODZIEŻ NA RZECZ TOLERANCJI I Do tegorocznej edycji związanej ze sztuką sakralną zakwalifikowało się 29 placówek oświatowych z całej Polski, w tym nasza klasa.

 

Z wizyta w seminarium

W ramach realizacji założonego planu wybraliśmy się do Wyższego Międzydiecezjalnego Seminarium Duchownego w Opolu.  Wysłuchaliśmy tam bardzo ciekawego wykładu ks. Sebastiana Szajdy na temat pisania ikon. Mogliśmy zobaczyć wszystkie przybory i materiały, posłuchać o ich pochodzeniu i zastosowaniu głęboko ukorzenionych w religii.Najbardziej zaciekawiły nas przepisy na kolejne warstwy ikon: należy mieszać ze sobą między innymi żółtka jajek, wino i olejek goździkowy.Mieliśmy też okazję trzymać w dłoniach drobne płatki prawdziwego złota oraz czytać modlitwy, którymi zaczyna się każdy etap powstawania ikony. 
Zajęcia praktyczne odbędą się już w naszej szkole – być może znów spotkamy się z księdzem Sebastianem

Bóg wspólny w poezji.

We wtorek 13. lutego spotkaliśmy się z wyjątkowym człowiekiem – panem Piotrem Żarczyńskim, poetą, autorem kilku tomików wierszy i nauczycielem naszej szkoły w jednej osobie. Spotkanie było dla nas wielką niespodzianką, gdyż nie wiedzieliśmy, że nasz pan od przyrody napisał sporo wierszy o swojej wizji Boga, o własnym wyobrażeniu Jego boskości, a także o kilku świętych. Znaliśmy tylko niektóre wiersze, szczególnie te, które dotyczyły absolwentów naszej szkoły, innych nauczycieli i rodziny pana Piotra. Pan Piotr zachwycił nas swoimi wierszami o uczniach, którzy zmarli, o ich życiu w niebie, o zmarłym Ojcze Świętym Janie Pawle II, ale przeczytał nam również wiersze innych poetów, którzy Boga pojmują jeszcze inaczej. Ciekawe było to, że większość tych wierszy pisali poeci niewierzący, i że w każdym z tych wierszy Bóg jest inny. Ale wszędzie jest jedyny i wyjątkowy.

Ikona „po naszemu”.

Po bardzo interesujących zajęciach z księdzem Sebastianem Szajdą, który opowiedział nam sporo o powstawaniu ikon, zaczęliśmy pracę nad własnymi. Mieliśmy do dyspozycji jedynie bardziej pospolite narzędzia, ale i tak jesteśmy zadowoleni z efektów. Największy kłopot stanowiło „omodlenie” ikon przy przechodzeniu do kolejnego etapu ich „wydobywania” czy „pisania”, ale każdy we własnym sumieniu radził sobie jak potrafił. Doceniliśmy trud wkładany w sam proces duchowego przygotowywania się do pracy, przygotowywania materiałów, ale przede wszystkim samą pracę. Ta ciężka praca jest wspólna dla wszystkich wyznań – jesteśmy o tym przekonani. A skoro nasze ikony powstawały trzy lekcje, nie ma się, co dziwić, że te prawdziwe tworzy się miesiącami.

Malowane dłutem i piórem.

Książka może wyglądać różnie… My mieliśmy okazję podziwiać książkę, która jest, można powiedzieć, dziełem sztuki. Jej autorem jest dobry znajomy naszego pana od przyrody, tego samego, który jest poetą, pana Piotra Żarczyńskiego. Ten znajomy rzeźbi, maluje, pisze wiersze. Nazywa się Zdzisław Pękalski. Jego książka łączy w sobie wizerunek Boga w religiach wschodnich i zachodnich. Porównywaliśmy naszą obecną wiedzę z kartami, na których kryją się wyrzeźbione, namalowane a także opisane emocje, które budzi w artyście Stwórca.